شعر مدح امام حسين (ع)

سمت حرم‌

سمت حرم‌

با جرم بی حساب و سراپای سوخته
پر می‌زنیم سمت حرم‌های سوخته

پر می‌زنیم تا حرم کربلایی‌ات
ای سر بریده‌ی غم عظمای سوخته

آقا سلام بر لب عطشان و زخمی‌ات
آه ای غریب, ای جگر و نای سوخته

در قتلگاه بر تو و اطفالت ای حسین
رحمی نکرد لشگر اعدای سوخته

حتی همان زمان که لبت شعله می‌کشید
شد تشنه‌ی لبان تو دریای سوخته

افتادی و رمق ز تنت چکمه‌ای گرفت
بر سینه‌ات نشست رد پای سوخته

یک تیغ کُند, بوسه‌گهِ حنجر تو شد
ای روشنای هر شب دنیای سوخته

ای وای بر رباب و سر شیرخواره‌اش
ای وای بر رقیه و موهای سوخته

 رضا باقریان

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا