گل , بر من و جوانی من گریه می‌کند
بلبل به خسته جانی من گریه می‌کند
از بس که هست غم به دلم , جای آه نیست
مهمان به میزبانی من گریه می‌کند
از پا فتاده پا و ز کار اوفتاده دست
بازو به ناتوانی من گریه می‌کند
گل های من هنوز شکوفا نگشته اند
شبنم به باغبانی من گریه می کند
در هر قدم نشینم و خیزم میان راه
پیری , بر این جوانی من گریه می‌کند
گردون , که خود کمان شده , با چشم ابرها
بر قامت کمانی من گریه می کند
این آبشار نیست که ریزد , که چشم کوه
بر چهره ی خزانی من گریه می کند
فردا مدینه نشنود آوای گریه ام
بر مرگ ناگهانی من گریه می کند
حاج علی انسانی