شعر شهادت امام صادق (ع)

باغ یاس

باغ یاس

همان دستی که آتش زد گل و گلزار حیدر را
دوباره شعله‌اش سوزاند , باغ یاس دیگر را

اگر چه روبروی چشم‌هاشان پیرمردی بود
ولی آغاز می‌کردند , جنگی نابرابر را

هوای شهر , دودآلود شد یکبار دیگر هم
و این دود از نفس انداخت , در جنت پیمبر را

خلیل الله , بین آتش نمرودها می‌سوخت
نباید اینچنین می‌شد ؛ عوض کردند , باور را

تنش مانند اسپند از شرار شعله‌ها می‌سوخت
چه اسپندی ؛ که از داغِ غمش سوزاند مجمر را

صدایش را کسی نشنید , حتی آن همه شاگرد
چه باید گفت , این شاگردهای ظاهرا کَر را ؟!

همین‌هایی که می‌بستند , دست پیرمردی را
میان کوچه‌ها بستند , دست شیر خیبر را

و این آتش بیاران جهنم ؛ از همان‌هایند …
که بین شعله‌های جهل , سوزاندند مادر را

همین دستی که اینجا می‌کشید از خشم , شمشیری
کشید از بغض , روی حنجری خشکیده خنجر را

ولی اینجا غلافش کرد و جسمی هم نشد زخمی
بُرید اما میان قتلگاه کربلا سر را …

رضا قاسمی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا