به درد بی دوایم

به درد بی دوایم تا ابد مرهم نمی بخشم
که عشقت را به کل ثروت عالم نمی بخشم
به تن پوشم اگر یک نخ بود از جامه ی لیلا
ردایم را به صدها شال ابریشم نمی بخشم

اگر روزی به غیر از تو بگیرم در برم یاری
به جان جفتمان زآن پس خودم را هم نمی بخشم
به هاجر گفتم ای بانو قسم بر حلق فرزندت
من اشک چشم هایم را به صد زمزم نمی بخشم
به جان مادرم زهرا که من یک حرف کوثر را
به آیات بلند سوره ی مریم نمی بخشم
همانا روزگاری را که با سختی شکست آخر
دلم را چون نگین کهنه ی خاتم نمی بخشم
من آن بی آبرویی را که با مشت و لگد کرده
میان کوچه قد مادرم را خم نمی بخشم
من آن بی چشم و رویی را که زد با چکمه اش روزی
به درب خانه ی ما با لگد محکم نمی بخشم

 محمد صادق باقی زاده