تیغ تو علی نبود اگر کج

تیغ تو علی نبود اگر کج

می رفت دلم به هر سفر کج

شد فتح دلم به ذوالفقارت

بگرفت کجی ره دگر کج

من مدح دو ابروی تو گویم

اینجاست که می شود هنر کج

ای حرف دل تو دم به دم راست

وی زلف سر تو سر به سر کج

یک سوی زمین شود گران تر

تیغت چو شود سر کمر کج

خورشید کج از افق برآید

چون زلف کنی به رخ سحر کج

تنها نه ردیف نیست کارم

بل گشته ردیف شعر تر کج

وقتی که زبان بریزم و باز

زلفین تو هست بیشتر کج

بنشینم و صبر پیش گیرم

دنباله کار خویش گیرم

شاعر: محمد سهرابی