جَنَّتُ الاعلا

سائل شدیم و رحمتِ زهرا به ما رسید
عرضِ ادب به ساحتِ مولا به ما رسید

دار و‌ ‌ندارمان , همه خیراتِ فاطمه ست
الحق تمامِ خیرِ دو دنیا به ما رسید!!

درقلبِ شیعیان , حرمِ مخفی اش بود
تولیت حریمِ مُعَلا به ما رسید!!

چشمانِ حیدر است که ما را خریده است
یکجا تمامِ جَنَّتُ الاعلا به ما رسید!!

سرهای ما هواییِ اسرارِ روضه اش
این موهبت زِ عالم بالا به ما رسید!!

گریه کنانِ روضه ی بانوی محشریم…
(حَیِّ عَلَی البُکَاء بِعَزَاهَا) به ما رسید !!

وقتی میانِ شعله زمین خورد و ناله زد…
” آهِ ” دلش به سینه ی بی تاب ِ ما رسید!

“دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت “**
افسوسِ این مصیبتِ عظمی به ما رسید!

روی کبود و سینه ی مجروحِ فاطمه
در فاطمیه اوجِ بلاها به ما رسید

جامانده از مدینه و کربُ بلا شدیم
گریه به جسمِ بی سرِ آقا به ما رسید!

  حسین رحمانی

** از استاد علی اکبر لطیفیان: