شعر مدح و مناجاتشعر مدح و مناجات حضرت زينب (س)شعر ولادت اهل بيت (ع)شعر ولادت حضرت زينب (س)

حافظِ مذهب

به عرش…مَجمر و اسپند , از زمین ببرید
به خاک , سجده ی شکرانه از جبین ببرید
به کافران و مجوسان , خبر ز دین ببرید
خبر به محضرِ ارباب , اینچنین ببرید:

خدا برای تو پشت و پناه آورده
برای کرب و بلایت سپاه آورده

مبارک است حسین جان ظهورِ خواهرتان
مبارک است , فدای دل منورتان
نشسته خنده ی شوقی به روی مادرتان
خدا دوباره عطا کرد , حوض کوثرتان

چه دختری که سراپا جمال فاطمه است
به رسمِ عفت و عصمت مثال فاطمه است

رشیده ای است علی وار و حیدری منسب
عقیله ای است که دارد برای خود مکتب
نشان و مُهرِ قبولی و حافظِ مذهب
که شَصت و نُه نفس و یک نفس فقط زینب

خدا به حضرت حیدر چه زینتی داده
به کوثرش ز ابهت چه هیبتی داده

حسین خواهر خود را به روی دست گرفت
تمام باور خود را به روی دست گرفت
جمال مادر خود را به روی دست گرفت
و یار و یاور خود را به روی دست گرفت

گل از گلِ رخِ خواهر به یک نگاه شکفت
ستاره ای به شبی تیره و سیاه شکفت

گره زدند دلش را , همیشه با ارباب
از این بعد و از اینجا , همیشه با ارباب
میان سختی دنیا , همیشه با ارباب
چه روزها و چه شب ها , همیشه با ارباب

خدا کند که همیشه قرارِ هم باشند
همیشه و همه جا در کنار هم باشند

ولی بناست ببیند عذاب فردا را
بناست تا که ببیند غروب دنیا را
بدون همسفرش , جاده های صحرا را
به روی نیزه سرِ یادگار زهرا را

“سری به نیزه بلند است در برابر او
خدا کند که نباشد سر برادر او”

پوریا باقری

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا