شعر حضرت قاسم ابن الحسن(ع)

با لبت رنگِ عقیقِ یمن از یادم رفت
قصّه یِ عشقِ اویسِ قرن از یادم رفت

میچکد از دو لبت باز عسل دامادم
سخن از تو به میان آمد, منْ از یادم رفت

حمدلله که اسیرم به هوایت صیاد
قفست آمد و میلِ چمن از یادم رفت

بعد از آنی که نقابت به کناری پیچید
قاتل شهر شدی انجمن از یادم رفت

یک دو دم باز رجز خوانی کن
این حسن آمده و آن حسن از یادم رفت

کاکلت خاک گرفت دستِ حرامی افتاد
زلفِ پرپیچ و خم و شب شکن از یادم رفت

بعدِ کوبیده شدن بَه که چه رعنا شده ای
سرو قامت شدی و تا شدن از یادم رفت

آنچنان سنگ زدندَت که پاشید رُخَت
جایگاه بصر و تیغِ دو ابرو, دهن از یادم رفت…!

رضا پوراکرمی

* تضمینی از غزل استاد لطیفیان