شعر مدح و ولادت امام زمان عج

باید زمین مرده رسد تا بهار عشق
باید نظر شود که شود جان, نثار عشق
باید نظر شود , که شوم ریزه خوار عشق
هرکس که مانده بر سر قول و قرار عشق

امشب غریق رحمت بی منت خداست
کشکول اگر که پر نشود غفلت گداست

مهمانی خداست زمین تا به کهکشان
تا که ستاره ریسه زند نقش آسمان
حول و ولا فتاده ب جان ستارگان
جن و ملک به دور سرش ان یکاد خوان
تا که دوباره رحمت خود را نشان دهد
کار پیمبر است به گوشش اذان دهد

ای گوشه نگاه تو پشت و پناه خلق
ای که فقط به دست تو بوده صلاح خلاق
ای روشنایی شب و روز سیاه خلق
بخشیده شد به یمن حضورت گناه خلق
محکم ترین بهانه ی باران خوش آمدی
ای آرزوی مردم کنعان خوش آمدی
@@@@

با خون دل گرفته ام ایندفعه هم وضو
خود را دهم به شیوه عشاق شست و شو
ای گوشه ی نگاه تو بر عالم آرزو
وقتی که روحمان به سیاهی گرفته خو
خیری نمیرسد ز دعاهای نیمه جان
آقا خودت بیا و دعای فرج بخوان

بی صاحبیم حضرت صاحب شتاب کن
ما تشنه ی حضور تو ایم فکر آب کن
کاخ یزیدیان زمان را خراب کن
بر روی لشکر عجمی ات حساب کن
ما مردمان کشور سلمان و میثمیم
تا آخرین نفس به خدا پای پرچمیم

پلکی به هم زدیم و جوانی ما گذشت
شکر خدا جوانی ما با شما گذشت
روزی کنار گنبد زرد رضا گذشت
روزی به حسرت سفر کربلا گذشت
ای “با مرام” عیدی ما پس چه می شود؟
آقا برات کرب و بلا پس چه می شود؟

اصلا بگو که آتش هجران کجا و من؟
اصلا بگو که حال پریشان کجا و من؟
اصلا بگو که خانه خوبان کجا و من؟
اصلا بگو که سر به بیابان کجا و من؟
گفتیم جان بخواهی اگر سر میاوریم
(( بازیگریم )) بسکه ادا در میاورم

حسین رویت