شعر ولادت امام حسن (ع)

چون قطره ای که بر دل دریا نمی رسید
ما خرجمان به فرصت سودا نمی رسید
بیچاره می شدیم به جان خودش قسم
آقا اگر به داد دل ما نمی رسید

قران اگر نبود که مدح حسن کند
ما فکرمان به حل معما نمی رسید
یا ایها العزیز توی دست ما بگیر
دستی که تا به دامنت آقا نمی رسید
خیر کثیر فاطمه خیرش به ما رسید
دست گدا به شاه دو دنیا نمی رسید
داراییش سه مرتبه خرج گدا شده
خرج کسی که سوی تو اصلا نمی رسید

دیدی چگونه خرج مطلا طلا کنند
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

وقتی بهشت را به جوانان تو سروری
غیر از حسین نیست برایت برابری
ظرفیت تجلی نورت نداشتیم
ورنه از آنچه گفته شد آقا فراتری
خوبان زیاد آمده و جلوه کرده اند
اما تو در میان همه چیز دیگری
با تو خدا به قول خودش پایبند بود
تو اولین نتیجه آیات کوثری
مهمانی خدا و چنین هدیه ای خوش است
سرتا به پا پیمبر و زهرا و حیدری
مهر میان مادر و فرزند هر چه هست
در بچه های فاطمه تو مادری تری

پاسخ به طعنه ای که پیمبر عقیم بود
آمد سلاله ای که به عالم کریم بود

قبله کمی به سمت تو مایل شود خوش است
مبهوت آن جمال و شمایل شود خوش است
فرموده اند قبر تو در قلب عاشق است
دل با حضور حضرت تو دل شود خوش است
حکم امام بین همه حکم کعبه است
هر که به طوف روی تو نایل شود خوش استپ
ناقابلم فدای تو گردم ولی هنوز
ناقابلی برای تو قابل شود خوش است
ما عاقبت بخیریمان با تو ممکن است
دریا به پای عشق تو شود خوش است
پیش تو گفتن از چقدر خواستن خطاست
لطف تو سهم کاسه سائل شود خوش است

ما پایمان به ارض کرامت گذاشتیم
با تو قرارمان به قیامت گذاشتیم

ای اولین سلاله شیر خدا حسن
با درد و غصه های علی آشنا حسن
از کودکی نشسته بلا روی طالعت
ای مادرترین گل خیر النسا حسن
در کوچه ای که مادرت افتاد از نفس
آنجا شدی برای شهیده عصا حسن
جنگ جمل رسید و نشان داد تیغ تو
هر ضربه ات کند چه هیاهو به پا حسن
صلح تو در زمان خودش جنگ نرم بود
رسوا نموده دشمن حق را بجا حسن
صلح تو پایه ریز قیام حسین بود
باید نوشت پای تو این کربلا حسن
باید تو را به هیبت قاسم نگاه کرد
وقتی حسین دید و صدا زد که یا حسن

دردی نشسته بر دلم آقا دوا بده
پای تو خرج یک سفر کربلا بده
حمیدفرجی