شعر محرم و صفرشعر مصائب اسارت كوفه

غربت و دربدری

وای , چه سخت است داغ غربت و دربدری
یک زنِ تنها بدون محرمی در لشکری

وای , چه سخت است , در شهر پدر باشی اسیر
بر سر و رویت ببارد بغض های حیدری

پای دَرسَت قد کشیده باشد اینجا یک نفر
بعد , با لبخند , اشکت را بگیرد سرسری

دست هایت بسته باشد با طناب و سلسله
روبرویت نیزه داری مست باشد با سری

خواهری غمدیده باشی با همان حال غریب …
سرپناه دختران باشی به حکم مادری

با صدای طبل های شادباش کوفیان
لرزه می افتاد , بر جسم نحیف دختری

این طرف خرمای نذری بود و آب و نان خشک
آن طرف فریاد زد مردی “حراج روسری !!”

چانه می زد یک دهاتی بر سر خلخال ها
آن یکی می گفت “ای جانم عجب انگشتری”

رضا قاسمی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا