مرثیه حضرت زهرا (س)

محراب بود و ماه و نماز نشسته اش

روی کبود و نیمة چشمان بسته اش

 سجاده بود و سجدة طولانی و قنوت

چادر نمازِ خاکی و دست شکسته اش

 دیوار کاگلی ز چه شد تکیه گاه سرو

نزدیک صبح و وقت طلوع خجسته اش

 بستر پر از شقایق معجر پر از حناست

درد سری است گیسوی از هم گسسته اش

 اینها همه دمار علی را در آوَرَد

کز پا فتاده فاطمة سَرو جُثّه اش

 مَردِ نبرد و خانه نشینی و اشک صبر

مشگل گشا و درد و غم دسته دسته اش

 آرام گوشه ای حسنش زار می زند

باید که خون گریست به احوال خسته اش

 حالا حسین تازه بهانه گرفته است

خواهر کجاست مرهم قلب شکسته اش

 از محسنش مپرس که این شرح کافی است

نشکفته یاس و غنچة از باغ رَسته اش

 این خانه نیست قتلگه آل مرتضاست

از مرتضی بپرس و دستان بسته اش

 فضه بیا که شرح دهی خاص و عام را

مهدی بیا که حکم کنی انتقام را

حاج محمود ژولیده