مناجات با امام زمان عج در فاطمیه

تا فکر و ذکر من همه دیدار دلبر است
من در میان جمع و دلم جای دیگر است

من در میان جمع و دلم سمت سامراست
آنجا که اشک زائرش از آب کوثر است

دیری است رفته است و دگر و برنگشته است
دیری است آسمان دلم بی‌کبوتر است

او پیش رو نشسته و من کورم از گناه
او می‌زند صدایم و ما گوش‌مان کر است

آواره‌ایم در هیئات و شنیده‌ایم
در روضه احتمال حضورش قوی‌تر است

شاید صدای گریه‌ی آقا بلند شد
چون روضه‌های مادر او گریه‌آور است

در فاطمیه پهلوی او تیر می‌کشد
او نیز زخمی غم دیوار و آن در است

آقا سری بزن به مدینه نگاه کن
کوچه بدون تو صحرای محشر است

آقا بگو چگونه تحمل بیاورم؟
یک زن که در مقابل یک فوج لشکر است

انگار در گلوی شما بغض می‌شود
آن ریسمان که بسته به دستان حیدر است

اینجا برادران همه در فکر خنجرند
شکر خدا که یوسف ما بی‌برادر است

گرچه پر از گناه ولی در رکاب‌تان
آخر شهید می‌شوم, این حرف آخر است

عباس احمدی