من آفــریــده شـدم پـای باء بسم الله
من آفــریــده شـدم پـای باء بسم الله
بـه پـای نقـطه ی تـنـهای باء بسم الله
شـروع میشود آیـات سـوره های خـدا
بـه نـامِ نــامــیِ زیــبــای باء بسم الله
ورودِ بـی تـو بـه قـرآن روا نبود انگار
تـو را سـپـرد بـه فـحـوای باء بسم الله
به عقل مـا نرسد درکِ کُنـهِ این نقطه
که نکته هاست به دریای باء بسم الله
و می رساند عـلـی را بـه اوج یکـتایـی
بــیــان واضـح و شـیـوای باء بسم الله
دمـی نـظـاره نـمـا جـایِ نام حق را که
مـقـدم اسـت بـر آن جـای باء بسم الله
اگر نظر به علی افضل العبادات است
نـمـاز کــن بــه تـمـاشـای باء بسم الله
ز روز اول خــلــقــت خدایـمـان پاشید
بــه سـیـنـه بــذر تــولّــای باء بسم الله
بـه گـرد او همه حـلـقـه زدیـم زیـرا که
مــدار مــاســت سـویـدای باء بسم الله
علیست عـالـیِ اعلیٰ و عرش اعلیٰ هم
نــمـی رســد بـه بـلـنـدای باء بسم الله
شاعر : سید محمد میر احمدی