هنوز بین گودالى

رسیده ام به تو اما…چه جاى خوشحالى؟
نه رنگ بر رخ من مانده نه ز تو بالى

مرا ببخش نبودم کنار پیکر تو
هنوز هم که هنوز است بین گودالى…

به صورتم بنِگر,من شکسته تر شده ام
ز غصه هاى خرابه…ز شامِ جنجالى

دلم گرفته عزیزم..دلم پر از حرف است
ولى من از چه بگویم به تو؟چه احوالى؟

به روى نیزه سرت بود و با خودم گفتم
به عرش رفته سرت….جاى مادرم خالى…
آرمان صائمى