وقتی طبیعت

وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود

بال ملائک در هوایت دستمالم بود

پیش از شروع خلقت عالم گریه می کردم

یادم نمی آید دقیقا چند سالم بود

من خود درخت روشنی بودم در آن ایام

چندانکه این خورشید چون یک سیب کالم بود

اندازه بال مگس تا گریه ام آمد

دیدم که سیمرغ بهشتی زیر پایم بود

چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور

باده کشی و می خوری جزو کمالم بود

من قبل از این عالم تورا در نور می دیدم

لاهوت یا ناسوت شاید هم مثالم بود

شاعر : شیخ رضا جعفری