کربلا

کربلا آیینه ی تصویرِ ذاتِ کبریاست
روی عالم روشن از خونِ حسینِ سرجداست

کربلا تصویری از زیبایی و شیدایی است
آنچه بینی در نگاهش جلوه ی روی خداست

پس بیا از جان بخوانی دفترِ اسرارِ عشق
بهترین مصداقِ عرفان سرزمینِ کربلاست

ای که روی آشنایت قبله گاهِ عاشقان
گنبد و گلدسته ات آیینه ی سرِّ بقاست

کربلا ای مقتلِ پاکِ شهیدانِ خدا
خاکِ پاکت توتیای چشمهای اولیاست

غرق در عرفان شدیم از تابشِ انوارِ تو
چون که آن سرخیِ رویت روشنیِ دیده هاست

تا ابد سوزد چراغِ پر فروغ خونِ تو
تابش آن پرتوِ تو در جهان بی انتهاست

جامه ی احرام بر تن کن, طوافش کن به جان
این دیار از اولین دارالقرارِ انبیاست

سجده گاهِ اولیا وُ انبیاءِ مرسل است
عطرِ پاکش بر دلِ غمدیده مانندِ شفاست!

هستی محرابی