رحمت فراوان

مدینه منتظر رحمتی فراوان است
دل کویری ما مستحق باران است
دلی به بار نشسته در این طلیعه ی نور
که در هوای کسی تا همیشه حیران است

بهار جلوه ای از صبح اول رجب است
رسیده آن که دوای دل پریشان است
رسیده است و دلم زنده می شود با عشق
تلاطمی ست که لبخند چشمه ساران است
محمد بن علی, باقرالعلوم جهان
همان فرشته که الگوی هر چه انسان است
به دور شمع پر از نور مکتب مولا
طپش طپش دل ما تا همیشه پروانه ست

فروغ انجمنی یا محمد بن علی!
حسینی و حسنی یا محمد بن علی!

 

صلابت علوی در نگاهتان جاری
تویی که جلوه ی زیبای فاطمی داری
رسیده از تو احادیث کاملاً متقن
شکوه علمی و سر خطّ هر چه اخباری
حضور جهل به پایان رسید وقتی که
تو آمدی به زمین با خروش بیداری
سلام گرم نبی را به محضرت آورد
صحابه ی نبوی “جابر بن انصاری”
نمی رسد به شناسایی تو قوّت عقل
تویی همانکه فراتر ز هر چه پنداری
بگو که می رسم از فرش تا به عرش بقیع
به التماس دل من فقط بگو “آری”

بها گرفته تعالیم شیعه با یادت
من و حواله ی عیدی روز میلادت

 

جواب این همه آوای ربنا با توست
اجابت نفس هر دعای ما با توست
محبتی که تو داری قدم قدم با ماست
حوائج همه ی بی قرارها با توست
همیشه گریه به عشق نگاهتان با ماست
همیشه پاسخ این بغض بی صدا با توست
گدایی از تو در این خانه ی کرم با ماست
جواب خواهش هر شخص بینوا با توست
شبیه شمع برای تو سوختن با ماست
بقیع بردن هر فرد مبتلا با توست
حسین گفتن و با گریه سر شدن با ماست
جواز دیدن ایوان کربلا با توست

دلم پریده ز سینه به سمت شش گوشه
مرا ببر ز مدینه به سمت شش گوشه

اسماعیل شبرنگ