ای گلِ پنهان شده ی فاطمه
پُر ز تولّای تو جانِ همه
گو که کجایی و کجا جویمت
در چمنستانِ ولا جویمت
جمعه منو رازِ نسیمِ بهار
جمعه منو زمزمه ی انتظار
در رُخِ خورشید بجویم تو را
در چمنِ عشق ببویم تو را
گل همه جا بوی تو را می دهد
عنبرِ گیسویِ تو را می دهد
ای دلت آیینه ی رازِ خدا
بر سرِ ما چترِ ولایت گُشا
عالمِ هستی همه در هستِ توست
پرچمِ سبزِ علوی دستِ توست
آمدنِ جمعه ی تو دیر شد
بی تو جهان چون شبِ دلگیر شد
وعده ی قرآنِ کریمی بیا
جلوه ای از ذاتِ رحیمی بیا
نغمه ی شیرینِ مصلّایِ ما
رازِ اذانِ تو تسلّایِ ما
آمدنت باورِ دیرینِ ماست
از تو سرودن همه آئینِ ماست
ای مَهِ پنهان شده یِ هشت و چار
کی شوَد از پرده رُخت آشکار
نیست به جانِ همه صبری بیا
گر چه نهان در پسِ ابری بیا
دل به تو وُ مهرِ تو وابسته است
جانِ فلک از غمِ تو خسته است
قصه ی مهجوری تو خوانده ایم
آه! ز دیدارِ تو جا مانده ایم
صاحبِ دستانِ اجابت بیا
ای تو پُر از رازِ نجابت بیا
بر دلِ بیمار امیدی بده
منتظران را تو نویدی بده!
هستی محرابی