شعر مدح و مناجات

عزیزم حسین

بیش از هر چیز عاشق، سوختن را از بر است
بال نه، حیثیت پروانه ها خاکستر است

حاء و سین و یاء و نون تسکین غم های پدر
حاء و سین و یاء و نون رمز دعای مادر است

جانم حسین

ما کشته ی توایم به جز این گمان مکن
پروانه های سوخته را امتحان مکن

القصه ما برای تو بااااید که جان دهیم
فکری برای آخر این داستان مکن

تک یل ام البنین

به دوشت می کِشی “بار امانت” را تک و تنها
به دامانت پناه آورده ام یا عروة الوثقی
جهان جامِ می اش را پیش تو می آورد بالا
“الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها”

عزیزم حسین(ع)

بردیم ما هر جا که نام اطهرت را
خوردیم بیش از پیش نان محضرت را

این دستهای بی کسی سوی کسی نیست
از ما نگیری دامن آب آورت را

جانم حسین

آزاد ، آنکس که گرفتار حسین است
آباد ، آن قلبی که بیمار حسین است

زهرا خریدارش بود در روز محشر
هر دل در این دنیا خریدار حسین است

در سینه داغ داریم

در سینه داغ داریم این داغ مختصر نیست
شور و نوای ما را در هیچ سر گذر نیست

دل را دخیل بستیم بر تار زلف ماهی
جز تارهای زلفش جای دگر خبر نیست

لما خلتکما

به وقت شورسحردر کنار دفتر شعر
شمیم یاس واقاقی گرفته دربرشعر
شبیه بال ملائک شده سراسر شعر
سرودم آیه ی مهر از زبان مادر شعر

حسین جان

هر که برگردانْد رو از راه تو گمراه شد
آنکه دورت گشت، در چشمانِ تو دلخواه شد

فطرس آمد از پرِ قنداقه ات حاجت گرفت
خوش به حال آنکه از آقایی ات آگاه شد

عزیزم حسین

سر شب تا سحر یکریز با معشوق نجوا کن
اگر پرسید عاشق بوده ای با اشک حاشا کن

بگو با یار غیر از اشک چیزی در بساطم نیست
بگو احوال من را از دو چشمانم تماشا کن

علی جانم

ای خاک کف پای تو بـر فرق شهان تاج
ایجاد جهان آمده بر جود تو محتاج

از وصف سخای تو همین بس بود ای دوست
کآمد سر خوان تو نبی در شب معراج

مجنون علي

در حسرت خم خانه به خم خانه ي بعدي
مستي زده پيمانه به پيمانه ي بعدي

ميگفت بيائيد و بمانيد و بميريد
از عشق تو ديوانه به ديوانه ي بعدي

فدایت بشوم

اول از نور رخت آینه را حیران کن
هر چه خواهی پس از آن چهره ز ما پنهان کن

نتوانستم اگر بوسه به دستت بزنم
بلدم پات بیُفتم به من اطمینان کن

دکمه بازگشت به بالا