اشعار امیر المومنین ع

عالمی در عالم معنـــا , نجف
قطعه ای از جَنّهُ المأوا , نجف

بارگــاهِ قُدس قدّیسِ وجود
آستانِ عرشیِ مولا , نجف

در بین جن و انس و ملک اهل درد نیست

هرکس که سمت و سوی نجف رهنورد نیست
ابنُ التّراب هست شفیعش ابوتراب
بر منکرت به حشر کسی پایمرد نیست

ساقی شبیه ساقی کوثر نیامده
جز او کسی به جای پیمبر نیامده
جز او برای فاطمه همسر نیامده
از کعبه جز علی احدی در نیامده
یعنی کسی به پاکی حیدر نیامده

آخر تمام هستی ما می رسد به او
آخر جهات قبله نما می رسد به او

گاهی خدا اجابه کند گاه مرتضی
آری صدا بزن که دعا می رسد به او

کاری نکرده نام ما را گدا نوشتند
در جمع نوکران آل عبا نوشتند

من که به قدر کلب کوی علی نبودم
اصلا کسی نبودم من را چرا نوشتند؟

هر کس تو را نداشت لیاقت نداشته ست

هر کس نشد فدات , سعادت نداشته ست

در چشم اهل معرفت از خار کمتر است

هر کس که رنگ و بوی ولایت نداشته ست

شاهی و در نبرد تورا شیر گفته اند
خورشید را به روی تو تصویر گفته اند
موی تورا شبیه به زنجیر گفته اند
باید فرار کرد ولی دیر گفته اند

علی زیبا ترین نام جهان است
دلم در بند آن ابرو کمان است
به فکرم روز وشب یاد تو زندست
و نامت ذکر هر روز زبان است