سبو روی لبش جز ذکرِ خِیر خم نمی آید
و این یعنی کبوتر جز پی گندم نمی آید
اسیر عشق راهش را به عشق آباد پیدا کرد
که عاشق هرگز از راهی که گردد گم ؛ نمی آید
سبو روی لبش جز ذکرِ خِیر خم نمی آید
و این یعنی کبوتر جز پی گندم نمی آید
اسیر عشق راهش را به عشق آباد پیدا کرد
که عاشق هرگز از راهی که گردد گم ؛ نمی آید
از آسمان که آمده بودی, لبخند میزدی به «رضا»یت
اشکی نشست گوشهی چشمش, تا «فاطمه» زدند صدایت
رنج سفر برای تو آسان, شب از قبیلهی تو هراسان
شد قبلهی دل تو خراسان, ای عطر دوست, قبلهنمایت!
قبله ی هفتم ما قبله ی هشتم دارد
تا خراسان رضا آینه در قم دارد
توبه شد عاقبت گریه ی هر زائر مست
بر زمین ریخته هر باده که در خم دارد