بارِ خود را بسته ام

بارِ خود را بسته ام..چشم انتظارم ای پسر
تابِ ماندن نیست دیگر بیقرارم ای پسر

پاره پاره شد جگر..لبهای من خورده تَرَک
آتشی افتاده در جان..پر شرارم ای پسر

یک قدم رنجه نما..بابای تو باشد غریب
کی می آیی سر به بالینت گذارم ای پسر

آمدی پس رو به قبله کن‌ منِ افتاده را..
بی رمق هستم توانی که ندارم ای پسر

این ودایع را که باشد داخل آن‌ پیرهن
به دو دستانِ تو تنها می سپارم ای پسر

این همان پیراهنِ جدّم حسین ابن علیست
زان سبب جوشنده مثل آبشارم ای پسر

من سفارش می کنم تا می توانی گریه کن
از غمِ کرببلایش سوگوارم ای پسر..

کربلا..جای پسر …آمد پدر بالا سرش..
روضه می خوانم برایت داغدارم ای پسر

جدّ ِ من آمد کنارِ  اکبرِ درهم شده…
گفت:ای آئینه ی جدّ ِ کُبارم ای پسر

ای صفای پیری بابا ..زمین افتاده ای؟
خیز و از جا ای تمامیّ ِ نگارم ای پسر

عنقریب است پای نعشِ تو بمیرم یا حبیب
در غمِ پروازِ تو ابرِ بهارم ای پسر

محسن راحت حق