اشعار ویژه (پیشنهادی)شعر مدح امام حسين (ع)

تا تو امیری

چندیست کام از مرقدت سودای خام است

هجران زده بوسیدنش عرض سلام است

سنگ است سهم مرغ از بامت پریده

هر دانه ای جز دانه‌ی بام تو دام است

اولاد دختر با پسر فرقی ندارد

تا تو امیری، این کنیز است آن غلام است

خاکی که خونت ریخت بر آن می‌توان خورد

در مذهبی که خاک و خون خوردن حرام است

از غصه سهم سینه ام آه دمادم

سهم دو چشمم در غمت اشک مدام است

بر تو چه رفته که دلیل گریه حتی،

گاهی صدای آب یا بوی طعام است

یا ذوق‌‌مرگِ وصل، یا دق‌مرگِ هجران

ما مرگمان حتمی‌ست، میل تو کدام است؟

مرضیه نعیم امینی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا