الهي به علي

سرخوش از جـــامِ میِ لَم یزلـی می گویم
سر اگر خواست غمی نیست بَلی می گویم
بیخود از خود شده با صوتِ جلی می گویم
صد و ده بـــار ” الهی به علی ” می گویم

پدرم گفتـــه از آغـــاز بگو یا حـــیدر
به زمین خوردی اگر باز بگو یا حـــیدر

از همان روز به فرمـانِ پـدر می گویم
مست از نامِ علی سینه سِپر می گویم
” ها عليٌ بشرٌ کیفَ بَشر ” می گویم
بارها گفته ام و بــارِ دگــر می گویم :

عزّتِ هر دو جهان عزّتِ در نامِ علیســت
و اذان قسمتی از نامِ دل آرامِ علیســت

“یا علی” اسم به این جذبه و زیبایی نیست
قدرت اش قدرتِ جسمـانی و دنیایی نیست
هرکه شد بنده ی او بنده ی هرجایی نیست
به خدا غیـــرِ علــی حضرتِ مولایی نیست

من در این شعر که با یادِ علی می خوانم
هر کجا خسته شوم ” نادِعلی ” می خوانم

یا علی… اسمِ تو سرمستِ شرابم کرده ست
سرخوش از جامِ میِ و باده ی نابم کرده ست
از درِ میکـــده ها سخـــت جوابم کرده ست
نقــشِ انگـــورِ ضریــحِ تو خرابم کرده ست

می روم باز ولی مستــم و بر می گردم
جلدِ ایــوانِ نجف هستم و بر می گردم

یا علی … آمدی و بنــده نـــوازی کردی
با دلِ خسته ی مــاتم زده بـــازی کردی
بین ایوانِ نجف خاطـــره ســـازی کردی
هرچه میخواست دلم دادی و راضی کردی

حضرتِ عشق عجب حال و هوایی داری
خودمانیم چه ” ایوانِ طلایـــی ” داری

یا علی … روحِ مسلمــانی سلمـان هستی
پدرِ خاکـی و همسایــه ی بـــاران هستی
جانِ عالم به فدایت که خودت جان هستی
کُفرِ محضیم همه گر تو مسلمــان هستی

تو قسیمی همه با حبِّ تو میــزان دارند
دشمنان هم به کرامـاتِ تو ایمــان دارند

یا علی… دردِ مرا جز غمِ تو مرهــم نیست
بنده ی عشقِ توأم بنده ی حیــدر کم نیست
بگــذار عالمیـان طــعنه زنندَم … غم نیست
هرکه خود را سگِ کویِ تو نخواند آدم نیست

ما جوانـــانِ غدیریـــم خـــدا می داند
پاسِبانـــانِ غدیریـــم خــــدا می داند

شبِ تنهایــی ماه است علی جان برگرد
بر لــبِ آیِـــنه آه است علی جان برگرد
دل پریشانِ تو چاه است علی جان برگرد
قاتلت چشم به راه است علی جان برگرد

شک ندارم‌ که همین درد مرا خواهد کشت
عاقبت غُربـــتِ این مرد مرا خواهد کشت

ابراهیم زمانی قم