بپذیر این سلام را

به ساحتت بپذیر این سلام ساده‌ی ما را
به جبر خویش درآورد علی ، اراده‌ی ما را

سروده ام غزلی را برای روز غدیرت
که بلکه وصف کند حال فوق‌العاده‌ی ما را

به ما به غیر شراب نجف نساخته هرگز
ز تاک های ضریحت بگیر باده‌ی ما را

تو را به حضرت خیرالنسا ز لطف و سخایت
قرار ده ز محبین خود نواده‌ی ما را

“فمن یمت یرنی ” گفته ای ، بگو بنویسند
به احترام شما مرگ ایستاده‌ی ما را

تفاخری که کند کلب پای صاحب آن است
به پای خود بگذارید پس افاده‌ی ما را
 عرفان ابوالحسنی