من مختصرم

از بس که سکوت ، با دلم ور رفته
از دست همه حوصله ام سر رفته

چادر که بپوشم ، عمه ام میگوید
قربان عزیزم ، چه به مادر رفته

من مختصرم کوچک وکوتاه و غریب
عمرم ، به سه تا ، آیه ی کوثر رفته

از گریه ی من حرامیان می لرزند
انگار علی ، به فتح خیبر رفته

با این همه درد ….. استخوان ِ پهلوم
از جای خودش خودش گمان کنم در رفته

جز زخم کف پا …. و تب تاول ها
باقی همه روضه ها به مادر رفته

آن قاصدکی که در بغل میچرخید
حالا ، سر نیزه های ِ لشکر رفته

من..من .. کـــ ِ نمی..نمی توانم بپرم
عمه تو بگو ، چه ها بر این پر رفته

بابا به خدا بیا ‌….. بیا جان عمو
من خسته شدم حوصله ام سر رفته

روح الله قناعتیان