دیدم

من خستگی ها دیدم و دل بی قراری
اندوه دیدم با هزاران زخم کاری
من دیده ام دلواپسی و سوگواری
هم اشک جاری دیده ام هم خون جاری

من آن چه را دیدم ندیده هیچ چشمی
کار , اراذل را بدون هیچ شرمی

من تشنگی در خیمه ها را خوب دیدم
من خستگی بچه ها را خوب دیدم
تصویر درد کوچه ها را خوب دیدم
من حمله های پنجه ها را خوب دیدم

دیدم که طفلان حرم هر سو دوانند
بی معجرند و زخمی و سینه زنانند

در یک عبا یک پیکر صد چاک دیدم
یک نوجوان را غرق خون و خاک دیدم
شش ماهه طفلی رفته تا افلاک دیدم
سرها به دست مردم ناپاک دیدم

با چشم خود دیدم هزاران داغ تازه
نعل نوی اسبان و تشییع جنازه

تنگ غروب و کل صحرا لاله گون بود
چشم تمام آسمان ها غرق خون بود
مرکب رسید و زین و پشتش واژگون بود
من هر چه گویم باز هم از آن فزون بود

ناگاه غرید آسمان انگار آن جا
بین اراذل بر سَرِ , سَر بود دعوا

دیدم یکی با چکمه در گودال می رفت
با بدترین شکل و چه بد احوال می رفت
با قصد ذبح صید خونین بال می رفت
دیدم که عمه زینبم از حال می رفت

در پیش ناموس خدا سر را بریدند
در پیش چشمانش محاسن را کشیدند

من نیم روزی غرق آه و ناله دیدم
گلبرگ ها را پر ز اشک و ژاله دیدم
یاس سپید اما به زیر هاله دیدم
من یک سه ساله با غمی صد ساله دیدم

دیدم که دق کرد عمه ام در کنج ویران
پیچیده آه و ناله ام در کنج ویران

من چشم هایی که نمی دیدند دیدم
آن بی حیاهایی که خندیدند دیدم
در کوفه آن ها را که رقصیدند دیدم
من سنگ هایی را که باریدند دیدم

آن سنگ ها یا بر سر عمه نشستند
یا آن که پیشانی جدم را شکستند

محمد مبشری