شعر مدح امام حسين (ع)
قبله گاه
از همه پا خورده ام در این جهان الّا حسین
هر بهاری می‌شود آخر خزان الّا حسین
من تهی دستم ،فقیرم،بینوایم،بیکسم
کیست تا یاری کند ای ناتوان الّا حسین
چون پدر بالاسرم بوده ز روزِ اوّلین
مطمئنم نیست یاری مهربان الّا حسین
ما حسینی های عالم،برترینِ عالمیم
قبله گاهی نیست بر صاحبدلان الّا حسین
گریه کن ها را خودِ زینب کفالت می کند
چه کسی ما را برد تا آسمان الّا حسین
در فضایِ هیئت اش باید تنّفس کرد و بس
روضه را کرده چه کس دارالامان الّا حسین
آبرو داری فقط از خصلت ِ اربابِ ماست
کیست تا اهداکند نام و نشان الّا حسین
محسن راحت حق