آقای من

دیوانه می شویم که زنجیرمان کنی
تکرار می شویم که تکثیرمان کنی

تو آمدی که بر سر این سفره کرم
با لقمه های حضرتیت سیرمان کنی

از کودکی کبوتر صحنت شدیم که
زیر عبای محترمت پیرمان کنی

ما آیه های پنجره فولاد می شویم
تا با زبان معجزه تفسیرمان کنی

از زعفران گنبد خود داده ای به ما
میخواستی دوباره نمک گیرمان کنی

رسم تو نیست خواهش ما نبینی و
از خانه ات برانی و تحقیرمان کنی

آقا تو را به جان جوادت چه می شود؟
یک کربلا اضافه به تقدیرمان کنی

 محمد نجاری