سگ کوی حسینیم

گویند نگویید سگ کوی حسینیم

ما کشته ی یک گوشه یابروی حسینیم

جان داده اگر حضرت داداربه این جسم

از بهر همین بود که رهپوی حسینیم

دلبر اگر او باشد و مالایق کویش

دلداده ی آن صورت نیکوی حسینیم

شاهد تو بمان عشق ,که خلوت گه دل سوخت

ما سوخته ی هر خَم گیسوی حسینیم

وامانده عدو سگ چه مقامی ست که گویند

ما پارس کُنِ غمزه یجادوی ِحسینیم

دل را اگر از بند اسارت گره بُگشود

ما باز اسیر گره ی موی حسینیم

صد بار اگر جانبِ سِتانند از این جسم

صد بار دگر مست هیاهویِ حسینیم

اینبار غزل را به هوایت و سرودم

هر شعر که گوئیم دعاگوی حسینیم

ماهدشتی