مادرم حضرت زهراست خدا می داند

همه ی رحمت حق را به گدا بخشیدند

به گدایان شما دست دعا بخشیدند

نفسم تنگ شد از جرم و خطا و نیرنگ

تا که رفتم به حریم تو هوا بخشیدند

خیمه ای که همگی جمع در آنیم همان

چادر خاکی زهراست به ما بخشیدند

مادرم حضرت زهراست خدا می داند

حال با من تو بگوئی که چرا بخشیدند

وقت رفتن به حرم با دل زارم گفتم

شکر لله که به من عشق تو را بخشیدند

یادتان هست کنار حرمت با عشقت

به گدایت لقب بی سر و پا بخشیدند

چه شود بعد زیارت تو بگوئی آقا

به همه یک سفر کرببلا بخشیدند

عاقبت این دل من هم حرمت خواهد شد

عاشقان را ز حرم سوز صدا بخشیدند

من خودم معترف جرم و خطایم هستم

عشق ارباب کرم را به که ها بخشیدند

“بی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شد

مادری گفت حسین جان همه را بخشیدند”

جعفر ابوالفتحی(زلال)