شعر ولادت امام جواد الائمه (ع)

تو بی ابتدایی و بی انتهایی
تو واضح ترین جلوه ی کـبریایی
همان علّت غائیِ خَلقِ مایی
ندانم که هستی ! چه گویم چه هایی ؟
تو دریای جودی تو جـودِ خُــدایی
تــو بابُ المرادیّ و بابُ الرّجایی

تو را می شناسم تو خوبی تو خوبی
تو خورشید هستی ولی بی غروبی
تو مثل رضــایی , طبیبُ القـُلوبی
مُنادایِ من , قبــلِ “إکشـفْ کـُروبی”
تو دست خداونــدِ مُشکل گُٰشایی
تــو بابُ المرادیّ و بابُ الرّجایی

خـُدا مُنْــزِل و نعمت نازلش تو
نبی واصل و جلوه ی کاملش تو
علی مُقبِــل و وارث قابلش تو
چهل سالِ عُمرِ رضا , حاصلش تو
جگر گوشه ی بضعهُ المصطفایی
تو باب المرادی و بابُ الرّجایی

به مولا , رجب را مُرَجّب تو کردی
به مولا , ادب را مؤدّب تو کردی
به مولا , جهان را مُرَتّب تو کردی
به مولا , دعا را مُجرّب تو کردی
تو در استجابت جواب دعایی
تو بابُ المردای و بابُ الرّجایی

به ذکـر علی بین محراب , سوگند
به شبهای روشن ز مهتاب , سوکند
به چشمان بیدار در خواب , سوگند
به ربّ تو ای ربّ الاَرباب , سوگند
خُدا کرده با خلقتت خودْنمــایی
تو بابُ المُرادی و بابُ الرّجـایی

به تهمت دهان باز کردند آسان
همان آشنایان همان ناسپاسان
که هستند تا صبح محشر هراسان
به ازعــانِ حتّــیٰ , قیــافه شناسان
تو شکــل علیّ بن موسی الرّضایی
تو بابُ المرادی و بابُ الرّجـایی

تویی صاحب گیسوان مُجعّد
که شرح جمال تو صدها مُجلّد
به قـرآنِ نازل شده بر محمّد
توسّل به تو هست امری مؤکّد
تو اولاترین حاجت دستِ مایی
تو بابُ المردای و بابُ الرّجایی

من از جود تو صاحب شور و شینم
من از لطف تو خاکسار حسینم
به اسمت قسم تا ابد زیر دیــْنم
که مشتاق پابوسی کاظمیــنم
تو معبود این عبد بی دست و پایی
تو بابُ المرادی و بابُ الرّجایی

محمّدقاسمی