شانه چه احتیاج که مویی نمانده است
بوسه نخواه , مثل تو رویی نمانده است
هر آن چه هست ظاهر و باطن خودت ببین
دیگر برات , راز مگویی نمانده است
اشار محرم
با دست های کوچکم میخواستم تا
از ساربان انگشترت را پس بگیرم
دیشب نشد از دختر خولی دوباره
چادر نماز مادرت را پس بگیرم
شاعر:علی رضوانی