روزی که آمد دست و پا گم کرد تقویم
واشـد لبِ هـور و مـَلـَک تنها به تکـریم
از ماه و روز و ساعت و سالش نگفتند
گـفتـند زهـرا آمـده گفتـیم … تسـلیم
شعر سبک
چون باده که از خنده ی پیمانه بسوزد
از آه خماران در میخانه بسوزد
نه اتش عشق, اشک غریبانه ی شمع است
آن درد که بال و پر پروانه بسوزد