رباب لشگر خود را به دست اقا داد
خدا کند نرود پیش اش آبروی رباب
علی بهانه گرفت جای آب تیر آمد
سفید شد همان لحظه تار موی رباب
محمدمهدی نسترن
دل شکسته هميشه برايمان كافيست
هميشه گريه ی بی انتهايمان كافيست
شكسته بالی ما را کسی نميفهمد
همين نرفتن كرب و بلايمان كافيست