آواره ی عشقیم

آواره ی عشقیم و غم خانه نداریم

بلبل صفتیم و هوس لانه نداریم

آنقدر خمار گل خوشبوی حسینیم

کز شدت مستی غم میخانه نداریم

در عشق چنان سوخته بال و پرمان که

دیگر خبر از ناله ی پروانه نداریم

آنقدر ز خود بیخود و غرقابه ی عشقیم

کز فرط جنون کار به دیوانه نداریم

تا کشته ی تیغ سر ابروی حسینیم

ما میل به اعجاز مسیحانه نداریم

تا کرب و بلا قبله ی مردان خداجوست

دیگر هوس کعبه و بتخانه نداریم

قلاده به گردن بنمائیم که پستی

والاتر از این منصب شاهانه نداریم

بگذار به مجنونی ما جمله بخندند

ما واهمه از طعنه ی بیگانه نداریم

 مسعود مهربان