شعر مناجات با خدا

استغفار

اینجا کریمی اَست که بسیار می بخشد
لب وا نکردی تا کُنی اِقرار می بخشد
.
تاثیرِ اِستغفار اوجِ باورِ عبد است
قبل از گُنه کردن تو را غَفّار می بخشد!

.
وقت گناه او پَرده روی ما می اندازد
مشغولِ عُصیانیم که سَتّار می بخشد!
.
هر قدر هم دوری کنیم او در پیِ ما هست
گاهی به خلوت، گاه در اَنظار می بخشد
.
این صبر که دارد خدا، شرمندگی دارد…
هر چه گُنه را می کُنی تِکرار، می بخشد…
.
ظرفِ تَرَک خورده در اینجا بند خواهد خورد
رفتی و برگشتی اگر صدبار، می بخشد
.
پیچیدگیِ زندگی تمرینِ رُشدِ ماست
اینها مَقاماتی ست که دلدار می بخشد
.
مؤمن در اَمواجِ بلاها دَم نخواهد زد
زیرا بلاها نخلِ او را بار می بخشد
.
در میهمانی، هوشیاری جُزوِ اَرکان است
این صاحبِ خانه به ما اَسرار می بخشد
.
حُبِّ علی در سینه باشد کارِ ما جور است
ما را به مِهرِ حِیدرِ کَرّار می بخشد
.
آبِ حیاتی که خدا فرموده؛ این اشک است
این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
.
فرموده است شِیخُ الاَئِمّه: “حَق، کسی را که…
…اشکی بریزد در عزای یار، می بخشد”
.
ذکرِ “حسین” در تشنگی تسبیحِ ما باشد
جان را صفا این ذکرِ گوهربار می بخشد
.
امشب خدا ما را به حَقِّ آن یتیمی که
اُفتاد از ناقه در آن بازار، می بخشد
.
امشب خدا ما را به حَقِّ چشم هایی که
گردیده بود از ضَربِ سیلی تار، می بخشد
.
رضا رسول زاده

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا