اُم اَبیها

وقتی خدا دو لوح و قلم را درست کرد
نوری میان عرش معلی درست کرد
با نور فاطمه به جهان جان دمید و بعد
مارا گدای “اُم اَبیها” درست کرد
ما را شبیه خلقت بی انتهای خود
از خاک پای حضرت زهرا درست کرد
از اشک های مادر ما آب آفرید
با گریه های فاطمه دریا درست کرد
از تار و پود چادر مادر نخی گرفت
حَبلُ المَتین برای گداها درست کرد

اصلاً دلیل خلقت دنیاست ، فاطمه
نور خدا و زهره ی زهراست ، فاطمه

بانوی آب و آینه ، بانوی آفتاب
ای قطره های اشکِ نمازِ شبت گلاب
لبخند میزنی و نبی فکر میکند
این خنده ی خداست نشسته میان قاب
هم کوثر خدایی و هم بَضعَةُ الرَّسول
هم ذوالفقار و ذکر قیام ابوتراب
رزق تمام عالم از این خانه می رسد
حاجات اهل عالم از این خانه مستجاب
من هر نفس که بی تو کشیدم گناه بود
هر لحظه که به یاد تو بودم شده ثواب

ای چادر تو ، سایه ی روی سر همه
یا فاطمه ، فقط تو شدی مادر همه

حق را کنار سفره ی مولا شناختیم
از وصله های چادر زهرا شناختیم
با قطره های اشک به کوثر رسیده ایم
مادر تورا شبیه به دریا شناختیم
در روضه ی تو ، “مَنْ عَرَفَ نَفْسَه” دیده ایم
خود را شناختیم ، تورا تا شناختیم
ما بنده ی “فَقَدْ عَرَفَ رَبَه” نیستیم
با مهرِ مادریِ تو اما شناختیم
زهرا چقدر زحمت مارا کشیده است
تا اینکه بین روضه خدا را شناختیم

مارا نوشته اند مسلمان فاطمه
ایمان ماست ، بسته به ایمان فاطمه

حق را علم علیست ، علمدار فاطمه ست
بانوی استقامت و ایثار فاطمه ست
در خانه ای که واژه ی برخواستن علیست
ذکر قیام حیدر کرار فاطمه ست
تسبیح فاطمه صد و ده بار یا علی ست
تسبیح مرتضی صد و ده بار فاطمه ست
اصلاً علی ست فاطمه و فاطمه علی ست
در پشت در علی ست ، نه! انگار فاطمه است
آن بانوی رشیده که از حال می رود
در سجده هاش ، با تن تب دار فاطمه ست

مقتل نوشته بود تورا بی هوا زدند
مقتل بگو که مادر ما را چرا زدند؟

آتش به روی قامت در بود و یک نفر
آری هجوم چند نفر بود و یك نفر
قرآن به روی نیزه که نه ، زیر دست و پاست
کوچه پر از اراذلِ شر بود و یک نفر
سینه سپر نموده فدای ولی شود
این هجمه ها به سمت سپر بود و یک نفر
فرصت نکرده است علی را صدا کند
موج بلا و اوج خطر بود و یک نفر
زهرا نشسته بود به دامان خویشتن
فضه گواه داغ پسر بود و یک نفر

پروانه سوخت و وسط شعله ها نشست
آیینه ی تمام نمای خدا شکست

احمد ایرانی نسب