شعر شهادت حضرت رقيه (س)

ای وای

ای وای اگر موی سرت سوخته باشد
در آتش خیمه جگرت سوخته باشد

سخت است که فریاد زنی در دل آتش
چون حنجره ی نوحه گرت سوخته باشد

بیهوده شود کوشش پرواز و پریدن
از ناقه اگر بال و پرت سوخته باشد

چون شاخه ی خشکی که به هر ضربه میفتی
مخصوصا اگر برگ و برت سوخته باشد

احساس تنفر کنی از هرچه تنور است
چون زلف سیاه پدرت سوخته باشد

اتش که بیفتد به سر و روی تو از بام
انگار جهان در نظرت سوخته باشد

تاریک شود شام غمت تیره تر از شام
وقتی روی نیزه قمرت سوخته باشد

با حرمله سخت است صدا کردن بابا
با سیلی اگر چشم ترت سوخته باشد

سید حجت بحرالعلومی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا