شعر روضه حضرت زینب (س)

به نام حضرت خورشید آسمان حرم
به نام عزت جاوید آستان حرم
به نام غیرت ناب مدافعان حرم
قلم برای نوشتن نگاه می خواهد

بیان حادثه ها انشراح می خواهد

حدوث واقعه ای ماورای کون و مکان
هزار سال گذشته به رغم سیر زمان
هنوز حادثه کربلاست در جریان
به هوش! هست چرا دست روی دست اینک
به گوش ناله هل من مدافع است اینک
.
ابوهریره کنون قصد آمدن کرده است
شریح باز هم احکام را کفن کرده است
بنی امیه لباس جدید تن کرده است
اگرچه حادثه حالات تازه ای دارد
بدان که شمر خیالات تازه‌ای دارد
.
اگر چه جامعه مهد بلا و بلوا بود
اگر چه یاری دین خدا معما بود
گذشته است زمانی که عشق تنها بود
به قلب حادثه با نبض عشق آمده ایم
به میهمانی اهل دمشق آمده ایم
.
زمین خشک ولی رو به آسمان داریم
چقدر ام وهب در سپاه مان داریم
بکش بکش که ببینی چقدر جان داریم
بگو به مرگ بیاید کمی قمار کنیم
رسیده ایم که جان را فدای یار کنیم
.
الا که راه تو راه درست ای بانو
اساس کاخ یزید از تو سست ای بانو
زمان عرض ارادت به توست ای بانو
سلام ای همه عاجز ز درک رتبه تو
هنوز کوفه و شام است مات خطبه تو
.
سلام بر تو که زهرا نموده در تو ظهور
سلام یا جبل الصبر…ای حقیقت نور
بتاب تا به ابد چشم دشمنانت کور
تو ابتدای سخایی نهایت کرمی
حقیقت اینکه خود تو مدافع حرمی
.
نگاه نافذ تو شوق را برانگیزد
تمام قد به حضورت زمانه برخیزد
اراده کن که زمین و زمان به هم ریزد
به خاندان رسول خدا عقیله تویی
هنوز قافله سالار این قبیبه تویی

 حسین صیامی