شعر روضه حضرت زهرا(س)

تو که در سینه خود سوره کوثر داری
بوسه بر دست خود از لعل پیمبر داری

تو همان سیب بهشتی که پیمبر بوئید
دامنی چون گل ریحانه معطر داری

تو شب قدری و قَدرت همه جا نامعلوم
قدری از عالم امکان تو فراتر داری

ای فدای تو و آن چادر خاکی شده ات
ای فدای تو و آن تاج که بر سر داری

سپر شیر خدا, سینه مجروح تو شد
بازهم شرم ز ماهِ رخِ حیدر داری؟

چِقَدَر زار شدی, آب شدی فاطمه جان
این چه حالیست که در گوشه بستر داری؟

مرگ را هِی نَطلب, زینب تو می شنود
تو خودت تازه جوان هستی و دختر داری

وحید محمدی