دوباره مرغ این سینه به فکر سِیر در طوس است
خدا را شکر می گویم که این دل با تو مأنوس است
رجب…ذی القعده… می چسبد زیارت کردنت آقا
زیاراتی که منصوص و زیاراتی که مخصوصه است
چنان که قبل ذی الحجه رسیده ماه ذی القعده
بدون طوف در مشهد طواف کعبه منحوس است
”برو” یعنی “بمان پیشم”, “نمی خواهی نمی آیم”
تکلم کردن عاشق پر از افعال معکوس است
میان زندگیِ تک تک ما را که می گردی
عطایای تو ملموس و کرامات تو محسوس است
سگ ولگرد در مشهد, نگاهش خورد بر گنبد
به یمن این نظر کردن, مقرّب تر ز طاووس است
عَسیٰ أنْ تَکْرَهوا شیئًا…هُوَ خیرٌ لَکم… باشد…
…شده روزی من خیری, که در دوری و افسوس است
مرا بیست و سه ی ذی القعده دعوت کن دلم تنگ است
تمام حاجتم این روزها یک اذن پابوس است
محمد جواد شیرازی