شعر روضه حضرت ام کلثوم (س)

خیر است , انگاری پیمبر پر درآورد
بی سور اسرافیل , مولا محشر آورد

قرآن برای 《انما》 در آسمانش
خورشید و ماهش جور بود و اختر آورد

اصلا کسی معنای دختر را نفهمید
تا اینکه دامان عفیفه دختر آورد

این طرز شوهر داری اش ارث خدیجه ست
زهرا به کوری سقیفه کوثر آورد

وقتی که قدر زر فقط زرگر شناسد
قدر مسلم هم پیمبر زرگر آورد

دامان عصمت لکه ای هرگز نگیرد
اصلا نبی شخصا برایش همسر آورد

شورش شعورش شعله ی شوقش شکوهش
در کربلا او با حضورش لشکر آورد

تا خاطر آن کوه غیرت جمع گردد
بیش از نیاز کاروان او معجر آورد

از لابه لای ناله ی 《منو علینا》
کلی حماسه از علی اصغر آورد

با لطف او جور است دیگر جنس گریه
از بسکه روضه با گریز خنجر آورد

سرمنشا اصل تبرا ؛ام کلثوم
مخفی شبیه قبر زهرا ؛ام کلثوم

حسین رویت