نامرد ها

یه دنیاست حرفای توی دلم
هنوزم تو سینه ام پر از اتیشه
یه چیزایی مردم میگن میشنون
شنیدن کجا مثل دیدن میشه

صدای قدم های سلمان نبود
ابوذر نبود و گدا هم نبود
توی کوچه جای یه سوزن نبود
که تعداد نامرد ها کم نبود

چقد سعی کردم توی شعله ها
نچرخم که مدیون حیدر نشم
خدایا چی می شد یه هیزم بشم
که میسوزه اخر ولی در نشم
تصور نمی کردم اون روزی رو
که چرخیدنم دردسر ساز شه
تعجب نداره که از این به بعد
تا اسمم میاد روضه ها باز شه

حسین صادقی