یا ولی الله

اگرچه گداها وفایی ندارند
کریمان گدا را محل می گذارند

به بی آبرویی من رحم کردی
و الاّ گناهان من بیشمارند

برای ظهور تو کاری نکردم
خوشا دوستان تو که اهل کارند

بجای سخن گفتن از وصل رویت
چرا دوستانم به غیبت دچارند!

بیا و ببین چهرهء شهر، زخمی
وَ آئینه ها محو گرد و غبارند

چقدر آرزومند دیدار، مُردند!
همه زیر خاکند و در انتظارند

به خوابم بیا لااقل، دلخوشم کن
بیا تا که چشمان خشکم ببارند

نشد که شوم مثل آن عاشقانی
که با یاد خال لبت بیقرارند

چنان طفل بیتاب و بی خانمانم
مرا کِی به دست حرم می سپارند

علی دیده که فاطمه بر زمین خورد
علی دیده اطفال، گوشه کنارند….

رضا دین پرور