گنجینه کمال
وقتی نگاهم رابه بــاران می نشانم
وقتی که خون دل زدیـده می فشانم
گُلمی کندشـوق تووباجـذبه عشق
دلرابه سوی سـامرایت می کشانم
چونآینه محو جلالت می شود دل
مبهوت درقدرو کمالت می شود دل
یادتچـراغ خلـوت اندیشه ماست
مهرتهمیشه دررگ ودرریشـه ماست
ایهـادی گمگشتگــان راه توحیـد
خـدمتبه راه مکتب توپیشه ماست
بـرسـائـلانآستـان خودکرم کن
مارابه راه عشق خودثابت قدم کن
ایمظهـرکُّـّل صفـات حـق پرستی
بخشیدهازجام شرف برعشق,مستی
ماقطره دریـای احســان توهستیم
مـاذرهایـم ای آفتــاب کُـّل هستی
تـاریکیمـارا ببخشــا روشنـائی
مارابهاوج معــرفت کن رهنمـائی
ایمانشکـوفـا شـدزگلــزارلب تو
عـرفـانفضیلت یـافته ازمذهب تو
ایچشمـه جـوشنـده ایثـارو تقـوا
قـرآنشـده احیــا زسعی مکتب تو
تورهبردین,شهـریـارمُلـک دینی
توهــادی راه تمـــام مــؤمنینی
توکعبــهدلهــایی وقبلــه نمـائی
توچـون نسیم صبحگاهی جانفزائی
گنجینـهقـدروکمـال وعلـم ودانش
توگـوهـرنـابجـواد ابـن الرضائی
جودتوجـوشیدهزجودآن جواداست
دنیامریدو درگهت باب المراداست
ای آنکه تـابـد نورایمـان ازنهادت
شدجامعـهآئینـه ای از اعتقــادت
گردشمـنبیــدادگر بیـداد می کرد
گلبـانگپُرشـورتوشـد تیغ جهادت
روزعدورابـا کــلامت شام کردی
مـوجستـم را خسته وآرام کردی
آنـانکـه ازروز ازل غـرق عنــادند
غـافلزروز محشـروروز معـــادند
وقتیقـدم دربـرکه شیـران نهادی
دیدنـد,شیـرانسربه پای تونهادند
ایآفتـاب آسمــان حـق پرستی
دراختیـارتـوست نبض کُّل هستی
ای آنکه قرآن درتجلایی جهانگیـر
باآیـهتطهیــرکـرده از تــوتقـدیر
دشمنهجوم آورددرشب برسرایت
بردنـدتابـزم شـرابت با چه تقصیر
وقتیکه بربیـدادگر لب راگشودی
کاخستم رابرسرش ویران نمودی
ای آنکه هستی ازتو درس عشق آموخت
خورشیدمهرت چلچراغ عشق افروخت
باآنهمـه قـدروجــلال وراد مردی
افسوسبا زهرستم جان ودلت سوخت
توسـوختیتانورحق روشـن بماند
پرپرشـدیتاباغ دین گلشن بماند
ایمظهــر صبـرووقـارواستقـامت
ایاســوه ایمــان وایثـار وکرامت
امیــدوارمتـابگیــری بـانگـاهت
دست«وفائی»رابه صحـرای قیامت
ایقبلـه امیــد ازمــارو مگـردان
دررستخیزازعاشقان ابرومگـردان
سید هاشم وفایی
??