بعد از تو آفتاب به دردی نمی‌ خورد شب های ماهتاب به دردی نمی‌ خورد

ﺣﺴﻴﻦ، ﺭﻫﺒﺮ ﺁﺯﺍﺩﮔﺎﻥ ﻧﻴﮏﻧﻬﺎﺩ
ﺑﻨﺎی ﻣﮑﺘﺐ ﺁﺯﺍﺩگی ﭼﻪ ﻧﻴﮏ ﻧﻬﺎﺩ

ﺯ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎنی ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻧﻮﺷﺖ
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﺎنی ﻣﻦ ﺩﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ

همان که گفت خواهرم اسیر باش و مرنج
که از اسارت تو عالمی شود آزاد

محمدحنفیه برادرش را گفت
چنان چه زاده ی عباس را می نمود ارشاد

برادرم! که گر امان ندهد هیچکس به درد، مرا
من آنکسم که به ظالم امان نخواهم داد

حسین تشنه آزادی و عدالت بود
که داشت تا به دم مرگ از عطش فریاد

وگرنه آب فرات آن قدر نبود عزیز
به چشم آن که دوصد چشمه از زبان بگشاد