هزار رنج و بلا

وقتیکه باد سرد و سیاهی وزیده شد

درکربلا هزار بلا آفریده شد

یک ذرههم ز عاطفه بویی نداشتند

حتیگلوی اصغر ما هم دریده شد

نامحرمانبه معجرمان حمله ور شدند

وقتیکه دستهای پناهم بریده شد

از بیحیایی سپه کوفیان مپرس

خلخالهم ز پای یتیمان کشیده شد

در زیربار کعب نی و تازیانه ها

قد منو یتیم سه ساله خمیده شد

تارونق ضیافتشان بیشتر شود

سرهابه روی سفره ی سرنیزه چیده شد

بعد ازگذشت گرمترین روز تشنگی

ازقتلگاه “وای بُنَیَّ” شنیده شد

ای کاشبوسه زیر گلویش نمی زدیم

از بسکه سخت از بدنش سر بریده شد

علی صالحی