آقای مهربون

دوباره سلام آقای مهربون
سلام ناقص من رو بپذیر
من همون گدام که روی لبمه
حرف تکراری “دستمو بگیر”

دیگه حرفای دلم ته کشیده
انگاری زبون من لاله آقا
بهار اومده ولی میوه من
هنوزم که هنوزه کاله آقا

دیگه مثل اون بهارای قدیم
شاخه دلم شکوفه نمیده
حواسم نبود یهو دیدم گناه
باغ گریه مو به آتیش کشیده

بد جوری پشیمون از گذشتمم
بیا و دیده رو نادیده بگیر
جز دره خونه ت پناهی ندارم
می خونم بازم اجرنا یا مجیر

شب جمعه که همه تو کربلان
کار من حسرت و آهه میدونی؟
چشم من تو خواب غفلته ولی
دل من تو قتلگاهه میدونی؟

شب جمعه که میشه توی حرم
ناله مادری میرسه به گوش
تنی که زینت دوش نبیه
چکمه های شمر میکرد زیر و روش…

محمد نجاری